moneco

DEBUXO 3D

figuras

Video Windows Movie Maker: Compartir fotos e videos

compartir fotos e videos

ferramentas

OPEN OFFICE DRAW.

exame 2

exame 4

Patos

Composición

Composición

Máscaras

filtros

filtros

<embed type="application/x-shockwave-flash" src="https://picasaweb.google.com/s/c/bin/slideshow.swf" width="400" height="267" flashvars="host=picasaweb.google.com&hl=es&feat=flashalbum&RGB=0x000000&feed=https%3A%2F%2Fpicasaweb.google.com%2Fdata%2Ffeed%2Fapi%2Fuser%2F105427623589941476214%2Falbumid%2F5587565726648404561%3Falt%3Drss%26kind%3Dphoto%26authkey%3DGv1sRgCMWbzNbg0876VQ%26hl%3Des" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer"></embed>

filtros

filtros

Formato de imagen

DISPOSITIVOS DA COMUNICACIÓN. REDES.

• Redes locais:

Unha rede local é un conxunto de ordenadores conectados entre si, coa finalidade de compartir recursos e información. Todos os ordenadores e dispositivos dunha rede están conectados fisicamente mediante un cableado que os percorre un a un; a conexión deste cable a cada ordenador depende do tipo de cable empregado, pero sempre se realiza a través de tarxeta de rede, ademáis desta tarxeta o ordenador debe dispoñer dun software de rede, que permita compartir os dispositivos conectados á rede. O protocolo usado actualmente é TCP/IP, as redes que utilizan este protocolo chámanse intranet.

• Topoloxía dunha rede.

Rede en anel: trátase dunha rede pechada, na que todos os ordenadores están conectados a ela. a información circula nun sentido,por o anel, e cada ordenador analiza se el é o destinatario; se non fose así, deixase pasar a información ao seguinte, e así sucesivamente. É unha rede bastante estable e cunha taxa alta de transferencia de información.
Rede en estrela: os ordenadores non están unidos directamente entre se, senón que o fan mediante un dispositivo especifico. Trátase dunha rede, moi estable, segura e cunha velocidade de transmisión alta. Nestas redes utilízanse cables de tipo UTP.

hub e switch:

 hub: este dispositivo chega a todos os cables da rede, un por cada ordenador e por cada dispositivo, e actúa de ponte entre todos eles, cando un ordenador envía información, o conector reenvíaa a todos, para que o destinatario a tome e o resto a desbote

switch: actúa de ponte entre todos os dispositivos da rede, pero ademáis é capaz de identificar cada ordenador ou dispositivo conectado, polo que non envía a información a todos eles senón só ao destinatario, evitando deste modo sobrecargar a rede e as colisións de datos

• Cableado dunha rede local.
  

Cableado coaxial: trátase dun cable que esta formado por un fío condutor central, protexido das correntes eléctricas externas por unha malla de cobre. Este cable é económico, transmisión de velocidade media e usa un conector BNC. Actualmente esta en desuso.

Cableado UTP: este cable esta constituído por catro pares de fíos dentro dunha mesma camisa, cada par de fíos esta enlazado para evitar as interferencias entre eles. Este cable é económico e velocidade boa. Necesita un conector RJ-45.

Cableado de fibra óptica: transporta pulsos de luz a través de fibras de vidreo, polo que non lle afectan as correntes eléctricas. Esteas cables constan de fíos de fibra de vidreo protexidos por fibras kevlar e capas de plástico. Aínda que o seu custo económico é alto ten unha velocidade moi alta, usa conectores ST de fibra óptica

• Redes inarámicas.

Nestas redes inalambricas, tamen denominadas wi-fi, os usuarios conéctanse sen as limitacións que impón un cable, xa que os seus datos se transmiten polo aire; déasche modo, conséguense gran liberdade de movementos.

• Redes externas. Internet.

É un conxunto de ordenadores conectados entre se cuxa situación física pode estar en diferentes edificios, localidades e mesmo países, a este tipo de rede pertencería internet, aínda que, dada a súa amplitude se lle considera xa como unha rede global. Para conectarse a ela utilízanse as redes telefónicas, a conexión inalambrica

• Redes privadas virtuais.

Son un tipo de redes especiais, posto que se utilizan a infraestrutura dunha rede externa, pero agregan unha serie de medidas de seguridade entre os ordenadores conectados de modo que a súa comunicación poida chegar a ser privada.

• Conexión a través dunha liña telefónica.
  

Módems: son dispositivos que permiten enviar ou recibir información atreves dunha liña telefónica convencional RTC, a súa misión consiste en modular o sinal dixital do ordenador en analóxica e demodular o sinal analóxico recibido en dixital.
Tarxetas RDSI: a súa vantaxe en comparación coas RTC, destaca a velocidade de transmisión e o feito de que a información que viaxa por ela é dixital non analóxica. Estas liñás dispoñen de varias canles polas que a conexión a Internet non impide que se poidan recibir chamadas.

Módems ADSL: esta tecnoloxía permite o uso dun fío de cobre dunha lineatelefónica para a transmisión de de datos de alta velocidade e tamén permite o uso dunha liña telefónica.

Liñas as ADSL permiten transferir datos a distintas velocidades, sendo sempre maior a velocidade de recepción que a de enviou.
Para dispoñer da conexión ADSL é necesario dispoñer dun modem ADSL.

Router.permite unir ordenadores coma se fose un hud ou un switch, os router son capaces de buscar o camiño para poñer en contacto dous ordenadores que se queiran conectar.

O router tamén se encarga de que a información que pase polo non sexa enviada a todos os ordenadores conectados, senón unicamente aos destinatarios, enviando deste modo que exista transferencia de información innecesaria pola rede.

• Conexión a través de cable. 

Para conectarse a Internet pódese usar un cable. O inconveniente deste tipo de conexión é que necesita unha infraestrutura nova que non en toda as zonas esta dispoñible. Co cable a conexión non se establece directamente senón que se trata dunha conexión multipunto, na cal moito usuarios comparten o mesmo cable motivo polo que diminúe a transferencia a medida que se conecten os usuarios.

• Conexión vía satélite.

É unha alternativa para aceder a Internet, é unha conexión híbrida, posto aínda que o usuario recibe información vía satélite pero a envía por un sistema terrestre. Ten unha alta velocidade fronte a outros sistemas de cables.

• Conexión por ondas radioelétricas.

Supón un abandono do punto de conexión específico e unha liberación en canto á mobilidade. Coñéceselle como LMDS, que fai alusión á existencia de múltiples puntos cos que os usuarios establecen comunicación mediante ondas radioeléctricas de alta frecuencia. Dependendo da frecuencia, alcánzanse diferente taxa de transferencia de información. Posibilita mobilidade física do usuario, sen obrigarse a quedar nun mesmo sitio.

• Conexión móbil.

GSM. utiliza o concepto de comunicación por círculos, no a voz convértese nun sinal dixital codificado e transmitido ata un terminal encargado de descodificala. Poden alcanzar hasta unha velocidade de 9800bps.
GPRS. baseado na conmutación de paquetes e non de círculos, con este sistema xa non é necesario dispoñer dunha canle exclusiva para cada usuario porque poden ser compartidos. Pode alcanzar unha velocidade máxima de 115kbps.
UMTS. traballa cunha frecuencia moi alta que posibilita unha taxa de transmisión de información de 2Mbps, é posible a transmisión de datos, de voz, de TV e videoconferencias á vez. A transmisión de información realízase igual que no GPRS. Este sistema permite un conectado permanente á rede. Nos UMTS e GRPS a facturación non se realiza por tempo de conexión senón por volume de datos transmitidos.

• Se queres obter máis información pincha aquí

Debuxos de rede en estrela e en anel e de cableado dunha rede local

DISPOSITIVOS DE ALMACENAMENTO.

• Disco blue-ray

Blu-ray, tamén coñecido como Blu-ray Disc ou BD, é un formato de disco óptico de nova xeración de 12 cm de diámetro (igual que o CD e o DVD) para vídeo de gran definición e almacenamento de datos de alta densidade. A delgada separación entre a capa de lectura e a superficie do disco facía estes discos máis propensos ás rayaduras e sucidade que un DVD normal. Unha capa de disco Blu-ray pode conter ao redor de 25 GB ou preto de 6 horas de vídeo de alta definición máis audio; tamén está no mercado o disco de dobre capa, que pode conter aproximadamente 50 GB. A velocidade de transferencia de datos é de 36 Mbit/s(54 Mbps para BD-ROM). O disco Blu-ray fai uso dun raio láser de cor azul cunha lonxitude de onda de 405 nanómetros, a diferenza do láser vermello utilizado en lectores de DVD, que ten unha lonxitude de onda de 650 nanómetros. Isto, xunto con outros avances tecnolóxicos, permite almacenar substancialmente máis información que o DVD nun disco das mesmas dimensións e aspecto externo. Blu-ray obtén o seu nome da cor azul do raio láser. Ademais das melloras na tecnoloxía óptica, estes discos incorporan un sistema mellorado de codificación de datos que permite empaquetar aínda máis información.

• Discos magnéticos.

Os discos magnéticos gardan a información en superficies (discos) de natureza magnética. Hoxe en día o disco magnético mais importante é o disco duro, os discos duros están formados por un conxunto de discos amoreados cun eixe común; entre iso están situados as cabezas de lectura-escritura de maneira que poidan ler e escribir nas dúas caras de cada disco.
A información almacénase en cada unha das superficies magnéticas dun disco; o numero e a composición do material magnético determinan a capacidade do disco duro, podemos falar de discos duros de 200GB, 400GB, 600GB, e incluso ata 1TB

Na actualidade os discos duros máis utilizados son os IDE; esta tecnoloxía permite conectar ata 4 dispositivos con capacidadeS deGB. Dentro déasche tipo hai que falar de subtipos que se diferencian, sobre todo, na velocidade de transferencia de datos: ATA, Ultra-ATA, Ultra DMA, Ultra DMA-66, Ultra DMA-100..., o ultimo en aparecer foi o Serial-ATA.

A estrutura física dos discos magnéticos é similar en todos eles:

1. Caras:son as superficies superiores e inferiores de cada disco.
2. Pistas: son os círculos con céntricos en que se divide cada cara do disco.
3. Sectores son as divisións que se fan en cada pista.
4. Cilindros: son os distintos conxuntos de pistas situadas na mesma posición de cada disco.

• Disco ópticos.

A aparición dos disco ópticos (CD-ROM e DVD) provoco unha revolución nos sistemas de almacenamento. Todos estes discos utilizan tecnoloxía óptica (láser).

• CD- ROM:

O CD-ROM contén información que só pode ser lida, (polo que se utiliza para almacenar información que non teña que ser modificada

A información dun CD-ROM está almacenada nunha soa cara.
A superficie dun CD-ROM, que é de aluminio reflectante e está recuberta dun material plástico que a protexe, alterna zonas lisas e marcas que representan ao vos dous díxitos binarios (1 e 0)

• CD grabables e discos regrabables:

Aos discos regrabables denomínanselles CD R, poden ser gravados varias veces, borrando en cada gravación a información que existe con antelación; a esteas discos identifícanselles coas siglas CD RW

• DVD-ROM:

Os DVD son,físicamente, semellantes ás CD-ROMS, pero a súa capacidade é moito maior (varios GB, teoricamente hasta 17 GB). Esta capacidade conséguena aumentando a densidade de escritura (mais información no mesmo espazo)

• DVD grabables e regrabables:

DVD-R: son discos que permiten unha soa gravación; poden ser dunha capa (4,7GB) ou de dobre capa (8,4GB)DVD-RW: discos que permiten ser gravado varias veces; tamén poden ser de capa simple ou capa dobre.
DVD+R: discos dun só uso, similar aos DVD-R, pero, segundo os seus creadores, con máis compatibilidade respecto a DVD-ROM e DVD-vídeo convencionais
DVD+RW: discos regrabables similares alos DVD-RW, pero coa compatibilidade dos DVD+R; ao igual que todos os anteriores, poden ser de capa simple (4,7 GB) ou de dobre capa (8,5GB)

• Discos mágneto-óptico.

Esteas dispositivos utilizan unha tecnoloxía mixta: magnética e óptica. A súa gran vantaxe é que permite almacenar unha gran cantidade de información mediante a técnica óptica, pero, ademáis, os datos poden ser modificados e borrado grazas á tecnoloxía magnética á tecnoloxía magnética.
A superficie dun disco magnético óptico esta constituído por unha aliaxe de metal cristalino sobre unha superficie de aluminio; ambas as dúas estan situadas entre dúas capas de plástico que as protexen.

Para gravar ou modificar información, o láser quenta unha pequena porción de superficie da aliaxe cristalina, liberando aos cristais o suficiente para permitirlles o movemento. o campo magnético é capaz de orientar os para que cambien a súa posición e poder así representar os dígitos (1 e 0) correspondente á nova información.
A lectura de información realízase do mesmo modo que nun disco óptico; la orientación dos cristais fai do raio de luz reflíctase ou non na dirección determinada para que sexa detectada por un sensor e poida converterse en información dixital (0 e 1)

• Dispositivos de almacenamento baseado na memoria flash.

Os dispositivos baseados nunha memoria flash poden ser: Compactflash, Memory stick, Smart drive, Pendriver..., tambien se a estendido a súa utilización a outros dispositivos electrónicos como cámara dixitais.
As característica mais destacada da memoria flash é que son dispositivos que teñen un tamaño reducido e non necesitan que lles subministre enerxía, a vida dunha memoria flash non é indefinida: se cifra entre 100000 e 1000000 as veces que se poderá gravar información nela. A memoria flash esta constituída por celas nas que se garda a información que se quere almacenar. Cada cela é como un transistor convencional, pero cunha porta adicional que é a encargada da carga da información

Se queres obter mais información fai un click aqui