DISPOSITIVOS DE ALMACENAMENTO.

• Disco blue-ray

Blu-ray, tamén coñecido como Blu-ray Disc ou BD, é un formato de disco óptico de nova xeración de 12 cm de diámetro (igual que o CD e o DVD) para vídeo de gran definición e almacenamento de datos de alta densidade. A delgada separación entre a capa de lectura e a superficie do disco facía estes discos máis propensos ás rayaduras e sucidade que un DVD normal. Unha capa de disco Blu-ray pode conter ao redor de 25 GB ou preto de 6 horas de vídeo de alta definición máis audio; tamén está no mercado o disco de dobre capa, que pode conter aproximadamente 50 GB. A velocidade de transferencia de datos é de 36 Mbit/s(54 Mbps para BD-ROM). O disco Blu-ray fai uso dun raio láser de cor azul cunha lonxitude de onda de 405 nanómetros, a diferenza do láser vermello utilizado en lectores de DVD, que ten unha lonxitude de onda de 650 nanómetros. Isto, xunto con outros avances tecnolóxicos, permite almacenar substancialmente máis información que o DVD nun disco das mesmas dimensións e aspecto externo. Blu-ray obtén o seu nome da cor azul do raio láser. Ademais das melloras na tecnoloxía óptica, estes discos incorporan un sistema mellorado de codificación de datos que permite empaquetar aínda máis información.

• Discos magnéticos.

Os discos magnéticos gardan a información en superficies (discos) de natureza magnética. Hoxe en día o disco magnético mais importante é o disco duro, os discos duros están formados por un conxunto de discos amoreados cun eixe común; entre iso están situados as cabezas de lectura-escritura de maneira que poidan ler e escribir nas dúas caras de cada disco.
A información almacénase en cada unha das superficies magnéticas dun disco; o numero e a composición do material magnético determinan a capacidade do disco duro, podemos falar de discos duros de 200GB, 400GB, 600GB, e incluso ata 1TB

Na actualidade os discos duros máis utilizados son os IDE; esta tecnoloxía permite conectar ata 4 dispositivos con capacidadeS deGB. Dentro déasche tipo hai que falar de subtipos que se diferencian, sobre todo, na velocidade de transferencia de datos: ATA, Ultra-ATA, Ultra DMA, Ultra DMA-66, Ultra DMA-100..., o ultimo en aparecer foi o Serial-ATA.

A estrutura física dos discos magnéticos é similar en todos eles:

1. Caras:son as superficies superiores e inferiores de cada disco.
2. Pistas: son os círculos con céntricos en que se divide cada cara do disco.
3. Sectores son as divisións que se fan en cada pista.
4. Cilindros: son os distintos conxuntos de pistas situadas na mesma posición de cada disco.

• Disco ópticos.

A aparición dos disco ópticos (CD-ROM e DVD) provoco unha revolución nos sistemas de almacenamento. Todos estes discos utilizan tecnoloxía óptica (láser).

• CD- ROM:

O CD-ROM contén información que só pode ser lida, (polo que se utiliza para almacenar información que non teña que ser modificada

A información dun CD-ROM está almacenada nunha soa cara.
A superficie dun CD-ROM, que é de aluminio reflectante e está recuberta dun material plástico que a protexe, alterna zonas lisas e marcas que representan ao vos dous díxitos binarios (1 e 0)

• CD grabables e discos regrabables:

Aos discos regrabables denomínanselles CD R, poden ser gravados varias veces, borrando en cada gravación a información que existe con antelación; a esteas discos identifícanselles coas siglas CD RW

• DVD-ROM:

Os DVD son,físicamente, semellantes ás CD-ROMS, pero a súa capacidade é moito maior (varios GB, teoricamente hasta 17 GB). Esta capacidade conséguena aumentando a densidade de escritura (mais información no mesmo espazo)

• DVD grabables e regrabables:

DVD-R: son discos que permiten unha soa gravación; poden ser dunha capa (4,7GB) ou de dobre capa (8,4GB)DVD-RW: discos que permiten ser gravado varias veces; tamén poden ser de capa simple ou capa dobre.
DVD+R: discos dun só uso, similar aos DVD-R, pero, segundo os seus creadores, con máis compatibilidade respecto a DVD-ROM e DVD-vídeo convencionais
DVD+RW: discos regrabables similares alos DVD-RW, pero coa compatibilidade dos DVD+R; ao igual que todos os anteriores, poden ser de capa simple (4,7 GB) ou de dobre capa (8,5GB)

• Discos mágneto-óptico.

Esteas dispositivos utilizan unha tecnoloxía mixta: magnética e óptica. A súa gran vantaxe é que permite almacenar unha gran cantidade de información mediante a técnica óptica, pero, ademáis, os datos poden ser modificados e borrado grazas á tecnoloxía magnética á tecnoloxía magnética.
A superficie dun disco magnético óptico esta constituído por unha aliaxe de metal cristalino sobre unha superficie de aluminio; ambas as dúas estan situadas entre dúas capas de plástico que as protexen.

Para gravar ou modificar información, o láser quenta unha pequena porción de superficie da aliaxe cristalina, liberando aos cristais o suficiente para permitirlles o movemento. o campo magnético é capaz de orientar os para que cambien a súa posición e poder así representar os dígitos (1 e 0) correspondente á nova información.
A lectura de información realízase do mesmo modo que nun disco óptico; la orientación dos cristais fai do raio de luz reflíctase ou non na dirección determinada para que sexa detectada por un sensor e poida converterse en información dixital (0 e 1)

• Dispositivos de almacenamento baseado na memoria flash.

Os dispositivos baseados nunha memoria flash poden ser: Compactflash, Memory stick, Smart drive, Pendriver..., tambien se a estendido a súa utilización a outros dispositivos electrónicos como cámara dixitais.
As característica mais destacada da memoria flash é que son dispositivos que teñen un tamaño reducido e non necesitan que lles subministre enerxía, a vida dunha memoria flash non é indefinida: se cifra entre 100000 e 1000000 as veces que se poderá gravar información nela. A memoria flash esta constituída por celas nas que se garda a información que se quere almacenar. Cada cela é como un transistor convencional, pero cunha porta adicional que é a encargada da carga da información

Se queres obter mais información fai un click aqui

DISPOSITIVOS DE ENTRADA E SAÍDA.

• Dispositivos de entrada.

Rato: o rato permite transmitir informacion ao ordenador de dous modos,desplazandoo por unha superficie para provocar o movenmento de do deu indicador na pantalla, e pulsando seus botons para realizar certas accións en función de onde este colocado o indicador.

Teclado: permite introducir informacion no ordenador. Hai unha gran variedade de teclados, con posibilidades de conectarlos a distintos portos e incluso con transmisión de datos por infraroxos.

Lectores de códigos de barras: os codigos de barras son un conxunto de liñas verticais de cor negro que teñen distintos grosores. Soen utilizarse en supermecados, tendas..., para identificar o producto. 

Escaner: é un dispositivo que permite introducir información desde documentos en papel (imaxes, fotografías...). A sua calidade de imaxe midese en ppp o dpi

Joystick:o principal campo de aplicación deste dispositivo son os xogos. Tamen se utilizan como mecanismo de desprazamento en entornos tridemensionais. 

Tabletas dixitalizadoras: estes taboleiros se utilizan para realizar dibuxos e gráficos con gran precisión; son frecuentes en aplicacións de debuxo ( nas que se necesitan facer traballos detallados).

Lectores de bandas magnetica: son capeces de leer a información de grabada en dita banda.

Pantallas tactiles: ademais dde mostrar a información, ofrecen a posibilidade de de introducir informacion con so situar o dedo enriba.

Tablet PC: constituen a ultima evolución dos portatiles ou das PDA soen ter pantalla de 10" sirve para introdcir datos

Cámaras dixitais: permiten introducir imaxes ( que poden ser manipuladas no ordenador) ou videos no ordenador 

Microfono: pode utilizarse como dispositivo de entrada, sempre e cando se dispoña dunha tarxeta de son no ordenador, e tamen permite con sofware especifico dar recoñecemento de voz,  dictar o contido dun documento ou dar ordes o ordenador. 

• Dispositivos de saída. 

Monitores: é un dispositivos imprescindible nun ordenador, permite visualizar o resultado da información procesada, pero ademais o ordenador o utiliza para mostrar ao usuario as mensaxes e as opcions que lle permitiran tomar esas decisións. Hai catro tipos de monitore:

1. Monitores convencionais (CRT): a seu funcionamento se basa na utilización dun tubo de raios católicos que envía, desde o fondo hacia a pantalla, unha corrente de electrons que ao chocar cunha superfice de material fosforesceste, ilumina a pantalla formando as imaxes.
2. Pantalla planas de cristal liquido (LCD): estes monitores utilizan millons de celdas de cristal liquido que se polarizan e permiten o paso de determinados raios,que compon a imaxe no monitor.
3. Pantalla planas (TFT): estan constituidos por unha matriz de millons de puntos; cada un é un transistor que actua de forma independiente, con cor brillo..., e o cunxunto de tods eles forman a imaxe de alta calidade.
4. Monitores de plasma: se trata tamén de monitores planos, habitualmente de grandes dimensións, baseadas na utilización dun gas (plasma) que, en cada un dos puntos (píxeles) da pantalla, adquirren a cor, o brillo, etc., necesarios para conformar a imaxe.

Impresoras: a calidade dunha impresora mídese en ppp (medida que indica o numero de puntos que pode debuxar nunha polgada) ou tambien en cps.

1. Impresoras de margarita ou matriciais: impresoras en desuso, se baseaban na impresión no golpeo sobre unha fita impregnada en tinta, que ao entrar en contacto cun papel marcaba a información.
2. Impresoras termicas: baseanse no funcionamento na tinguidura do papel mediante un proceso térmico; adoitan ser impresoras de cor, empréganse para imprimir billetes.
3. Impresoras laser: utilizan unha tecnoloxía similar ás das fotocopiadoras, sen rápidas e de alta calidade.
4. Impresoras de chorro de tinta: é a mais utilizada pola súa calidade/prezo, son impresoras de cor e obteñen a impresión pola inxección de tinta liquida a través de cabezais.

Plotter: trátase dun dispositivo que se utiliza en aplicacións de deseño asistido por ordenador, xa que permite planos, debuxos técnicos... con excelente calidade.

Microfilme COM: esta técnica utilízase en bancos e bibliotecas, xa que permite almacenar información nun espazo moi reducido. As páxinas de información son fotografías mediante unha cámara especial e transfórmanse en imaxes de 1.5 centímetro cadradoaos, posteriormente son agrupados en fichas

Frecuencia (Hz): indica ou número de veces que mostra as imaxes nun segundo; un valor baixo de frecuencia supoñerá que a imaxe vibre e que a vista teña que esforzarse mais no habitual.

Resolución dun monitor: depende do número de puntos (píxeles) que se obteñen como producto do número de liñas (filas) polo número de píxeles (columnas); ademáis o número de cores tamén influe na calidad da imaxen. Os dos parametros que obrigan a que tanto a tarxeta de vídeo coma o monitor sexan compatibles porque, pola contra a imaxe non se vería ou sairía deforme.

A resolución dun monitor indícase: 1024 (columnas) x 760 (filas), neste caso a imaxe terá 786432 pixeis.
Para que unha imaxe se mostre cun número determinado de cores, necesítanse unha calidade de bits que dean a información de cada pixel. o numero de cores é igual a dous elevado ao número de bits

• se necesitas máis información pincha aquí.